مقایسه تأثیر 12 هفته تمرین هوازی و محدودیت کالریک بر سطوح پلاسمایی کمرین، اینترلوکین6، نیمرخ لیپیدی و ترکیب بدنی زنان دیابتی نوع دوم

کمرین و اینترلوکین6 پروتئین های شبه‏هورمونی هستند که عمدتاً از بافت چربی سفید ترشح شده، با اضافه وزن مرتبط بوده، اما تاثیر ورزش بر آنها نامشخص ‏است، بخصوص در بیماران دیابتی نوع2 که بیشتر در خطر ابتلاء به اضافه وزن و حادشدن درجه بیماری هستند و بدلیل محدودیت‏های ملاحظات اخلاقی، محقق را برآن داشته که پیرامون بهبود وضعیت بیماری و شرایط بدنی این بیماران، به مقایس? اثر تمرین هوازی و محدودیت کالریک بر سطوح پلاسمایی کمرین و اینترلوکین6، نیمرخ لیپیدی و ترکیبات بدنی زنان دیابتی نوع2 بپردازد. 29زن کم‏تحرک ( kg/m215/1±86/30=bmi) با میانگین سنی 50سال، بطور تصادفی در 3گروه تجربی (تمرین هوازی، محدودیت کالریک و ترکیبی) و یک گروه کنترل تقسیم شدند. برنامه گروه تمرین هوازی 30دقیقه ایروبیک با hrmax60-40%، گروه محدودیت کالریک کاهش 500کیلوکالری بوسیل? رژیم غذایی و گروه ترکیبی مجموعاً کاهش 500کیلوکالری با رژیم و ورزش طی 3جلسه هفتگی بمدت 12هفته بود. تجزیه و تحلیل داده‏ها توسط آزمون‏های آماری کلموگروف-اسمیرنوف، آنالیز واریانس یکطرفه، آنالیز واریانس دوسویه و آزمون تعقیبی دانکن برای بررسی اختلاف بین گروه‏ها انجام شد. تغییرات سطوح il-6 (039/0=p)، fbs (001/0=p)، ldl (003/0=p)، tg (000/0=p)، bmi (025/0=p)، vf (025/0=p) وbw (002/0=p) معنی‏دار بوده؛ اما سطوح کمرین (619/0=p)، %bf (415/0=p)، توده عضلانی (892/0=p)، hdl (464/0=p) و whr (615/0=p)، معنی‏دار نبوده‏است. بنابر شواهد، تمرینات ورزشی در تعدیل شاخص‏های التهابی مرتبط با بروز بیماری‏های متابولیکی موثر هستند ولی با توجه به اطلاعات محدود در بررسی ارتباط تغییرات کمرین پلاسمایی متعاقب اجرای تمرین هوازی و محدودیت کالریک با مقایس? نتایج موجود در این مطالعه و مطالعات پیشین، لزوم انجام پژوهش‏های بیشتر جهت درک مکانیسم موثر در بروز این یافته‏ها ضروری می‏نماید؛ با وجود کاهش سطوح کمرین در گروه تمرین هوازی، اما نتایج معنی‏دار نشد. پیرامون تأثیر تمرین بر غلظت پلاسمایی اینترلوکین6، نتایج هر سه نوع روش معنی‏دار بود. کلمات کلیدی: تمرین هوازی، محدودیت کالریک، کمرین، اینترلوکین6، زنان دیابتی نوع2.